Grondtransacties eindelijk plaatsgevonden voor natuurgebied Meerlebroek
24 jul 2020
Het natuurgebied Meerlebroek, gelegen aan de oostzijde van Beesel tussen de Sint Willibrordusdijk en de grens met Duitsland, is eind jaren negentig aangelegd als natuurcompensatie voor de A73. De bijbehorende grondtransacties hebben echter nu pas plaatsgevonden.
‘Dit proces heeft nogal wat voeten in de aarde gehad’, weet Marlie Coumans, bestuurslid LLTB-regio Midden-Limburg. ‘Als ondernemers in dat gebied hebben we nooit echt een vast aanspreekpunt gehad en we werden vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Nu de aktes eindelijk zijn gepasseerd, hebben we dit aanspreekpunt gelukkig wel, maar het is frustrerend dat dit zo lang heeft moeten duren.’
Oud-bestuurslid van de LLTB Pieter van Melick is vanaf het begin bij de gesprekken over het natuurgebied Meerlebroek betrokken geweest. ‘Bij de ontwikkeling van dit natuurgebied heeft de provincie aangegeven dat dit een leefgebied wordt voor zwartwild. Het wildraster dat de LLTB op de Nederlandse grens had geplaatst om de wilde varkens tegen te houden, zou 500 meter worden verplaatst om ruimte voor het leefgebied te creëren. Vanaf dat moment zou de provincie Limburg het raster gaan onderhouden. Maar dit is nooit goed georganiseerd’, legt hij uit.
‘Er was geen eenduidigheid over eigendom. De grond zou eigenlijk worden overgeheveld naar Staatsbosbeheer, zij zouden als eigenaar het gebied gaan beheren. Vervolgens hebben zich diverse perikelen voorgedaan, waardoor er nooit één eigenaar werd aangewezen.’ In de praktijk betekende dit volgens Van Melick dat het wildraster op plekken krakkemikkig werd, er gaten in het raster kwamen en poorten regelmatig open bleven staan. ‘Dit leidde tot een toenemende druk van wilde varkens in dat gebied. Zij woelden bijvoorbeeld ook de hele natuur om. Dat steekt ons, dat er zo’n mooi gebied wordt ontwikkeld, maar dat de uitvoering daarna te wensen overlaat.’
Staatsbosbeheer is nu alsnog als eigenaar van het natuurgebied Meerlebroek aangewezen. Maar eind goed is niet altijd al goed, stelt Van Melick. ‘Het is inderdaad fijn dat er nu één eigenaar is, maar dit proces heeft veel te lang geduurd. Dit had bijna twintig jaar geleden al georganiseerd moeten worden.’